به نازم به ناز اشک که در اوج همه چیز است.در اوج شکوفه های آرزوهایم و در اوج سوزهای دلم که در هر دو مرا به قادر متلقم نزدیک می کند.و مرا رها می سازد از پستی ها...از در بند بودن... از دنیایی بودن.  چه شیرین است آزاد بودن وپرواز کردن تا اوج خدا.

سپاسگذارم از او که در باروری آرزوهایم باز هم با من همراه شد و احساس زیبای با خدا بودن را در وجودم زنده کرد.

سپاسگذارم از او که قلبم را آینه وار سیقل داد تا مامن امنی باشد برای حضور ایمان و این سرآغازی است برای حضوراو که سر چشمه ی همه ی این احساس زیباست.

نه... من به اشک نمی نازم من به تو می نازم که این چنین آن را در نهادم نهادی که در هر شرایطی از فراز و نشیب زندگی ام حضور همیشگی تو را یادآور شود و من به این باور برسم که تنها نیستم چرا که خدایی هست که جبران تمام نداشته هاست......

موقعی که مادرم پیش خدا رفت تموم شدم... دنیا دیگه واسم ارزش نداشت....اما خدا کاری کرد که حالا باز سرشار از عشقم... وبرای داشتن فرداهای بهتر تلاش می کنم...

دوستای خوبم یه خواهش واسه همه ی اونایی که دستشون از دنیا کوتاه شده یه فاتحه بخونید...

یاعلی...